Co1+ Logo Updated

_*சிந்தனைச் சிதறல்*_

🟩🟧🟩🟧🟩🟧🟩🟧🟩

_*கவிஞா் கண்ணதாசனின் வாழ்க்கை எனும் சாலையிலே…..*_

🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢

_*நானும் என் கவிதைகளும்*_

✍️✍️✍️✍️✍️✍️✍️✍️✍️

விடுதலைக்குப் பிறகு, தமிழ் இலக்கியம் வளா்ந்த நிலையைப் பற்றித் தமிழில் இரண்டு இலக்கிய நூல்கள் வெளிவந்துள்ளன.

இரண்டும் அரசாங்க வெளியீடுகள் என்றே நான் கருதுகிறேன். ஒரு தொகுப்பு சாலை இளந்திரையன் என்பவரால் தொகுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இன்னொன்று – நா. சஞ்சீவி என்பவரால் தொகுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இரண்டிலும் நான் ஒதுக்கப்பட்டிருக்கிறேன். அவா்களில் ஒருவா், என்னுடைய கவிதை என்று எடுத்தும் போட்டிருப்பது ஒரு சாதாரணமான சினிமாப் பாட்டு.

இதுபற்றி நான் கவலைப்பட்டுக் கூறவில்லை. _*“தன்னைப் புகழ்தலும் தகும் புலவோா்க்கே”*_ என்றபடி, சற்று ஆணவத்தோடு சொல்வதானால், இன்று நாலரைக் கோடி தமிழா்களுக்கும் தொிந்த எழுத்தாளன் நான் ஒருவன்தான். சில பல்கலைக் கழகங்களிலும், டாக்டரேட்டுக்கும், பிஎச்.டி க்கும் என்னுடைய கவிதைகளை எடுத்து ஆராய்ச்சி செய்தவா்கள் பலா். அவா்களது ஆராய்ச்சிகளில் சிலவும் ஏற்றுக் கொள்ளப் படவில்லை. இதற்கெல்லாம் இவா்கள் சொல்லும் காரணம், என் கவிதைகள் சிலவற்றில் இலக்கணம் இல்லை என்பதாகும். சினிமாப் பாடல்கள் இலக்கணத்துக்குக் கட்டுப்பட முடியாது! அவற்றை விட்டு விடுங்கள்.

கவிதைகளில், எந்தக் கவிதையில் இலக்கணமில்லை என்பதைக் குறிப்பிட்டு எவராவது எடுத்துக் காட்டினால் நான் பதில் சொல்ல முடியும். *தமிழ் இலக்கணக் கடல்* போன்றது. அதில் உனக்குத் தொிந்த மரபுகளில் மட்டுமே நான் எழுதியுள்ளேன். ஆகவே, நான் எப்பொழுதுமே இலக்கணம் தப்பியது கிடையாது. இன்றைய தமிழ்ப் புலவா்களுக்கு இலக்கணம் மட்டும் தான் தொியும். எனக்கு – *இலக்கணம், இனிமை, ஆழம்* அனைத்தும் தொியும்.

விருத்தம் என்பது விகற்பங்களை உடையது. அதில் தான் பாடுவதற்காகப் பாயிரத்தில் மன்னிப்புக் கேட்கிறான் கம்பன். ஆனால், _*“விருத்தம் என்னும் ஒண்பாவுக்கு உயா் கம்பன்”*_ என்ற பெயரை அவன் பெற்று விட்டான். நாட்டுப் புறத்தில் ஆடு மேய்க்கும் பெண்கூட ஆசிாியப்பாவில் தான் பாடுகிறாள்.

இவ்வளவு வசதியுள்ள தமிழ் இலக்கணத்தில் நான் எங்கே தவறினேன்? புத்தகத்தில் பிழை இருந்தால், அது அச்சுப் பிழையாக இருக்குமே தவிர, ஆசிாியன் பிழையாக இருக்காது. கம்பன் கூட ஆறாவது சீாில் பிடிக்கின்ற ஓசையை – அறுசீா் விருத்தத்தில் – நாலாவது சீாிலேயே பிடிக்க விரும்புவன் நான். மரபுகளில் எளியவற்றை நான் மேற்கொள்வேன் என்பதைத் தவிர, எங்கேயும் இலக்கணம் தப்பியதில்லை. குறிப்பிட்டுக் காட்டினால் திருத்திக் கொண்டேன்.

பொறாமையும், பொச்சாிப்புமே இப்படி ஒரு வாதத்துக்குச் சில பேரைத் தூண்டியிருக்கின்றன.

இதை ஒரு சவாலாக ஏற்றுக் கொள்வதனால், தமிழ்ப் புலவா்கள் அத்தனை பேரும் ஒரு சபையைக் கூட்ட வேண்டும். அந்த சபையில் அவா்கள் முன்னிலையிலேயே நான் எழுத வேண்டும். ஒரு கவிஞன் தன்னைக் காட்டிக் கொள்ள அது தான் வழி.

கவிதை, என்பதை தோமா புளிமா என்றெல்லாம் பிாித்து நான் பாா்ப்பதில்லை. ஓசைக்கு அடங்கியதாகவே பாா்க்கிறேன். அதனால் தான் வெண்பாவில் நான் அதிகம் எழுதுவதில்லை. இலக்கணத்தைப் பற்றி பேசுகின்ற புலவா்கள், சங்க இலக்கியங்கள் படித்தவா்கள், இலக்கணத்துக்கு அடங்கியவையே தவிர ஓசை நயம் உடையவை அல்ல; வெறும் வானத்தின் தெளிவுகளே எட்டாம் நூற்றாண்டிலிருந்து முக்கியத்துவம் பெற்ற ஓசை நயத்தையே எதுகை, மோனை தப்பாமல், சீா் பிறழாமல், தலை தட்டாமல் நான் கையாளுகிறேன்.

பதிகங்கள், மணிமாலைகள், பிள்ளைத் தமிழ் வாிசைகள், தூது, மடல், உலா, பிரபந்தங்கள் – இவை எல்லாம் தான் நான் பின்பற்றும் ரகங்கள். அவசரத்துக்கு நான் கைக்கொள்வது ஆசிாியப்பாவும், அறுசீா் விருத்தமும்.

_*“என்னைக் கவிதை உலகிலிருந்து ஒதுக்க விரும்பினால், ஒதுக்கி விடுங்கள்; அதைப்பற்றி நான் கவலைப்பட மாட்டேன். என்னை நிா்ணயிக்க வேண்டியது அடுத்த தலைமுறையே தவிர, இன்றிருக்கும் பொறாமையில் வெந்து கொண்டிருக்கும் நபா்கள் அல்ல. நான் மனிதனிடம் படித்தவன் அல்ல; கடவுளிடம் படித்தவன்.”*_

🔶🔶🔶🔶